یکی از درس‌هایی که «از سرگذشت» به برنامه‌سازان تلویزیونی می‌دهد این است که می‌توان با روایت افراد معمولی حرف‌های تأثیرگذار و بزرگی زد. در سال‌های اخیر، برنامه‌سازان در حوزه دینی به سمت خلاقیت رفته‌اند اما این فضای نوآورانه در محتوا خلاصه می‌شد و کمتر کسی به سمت تحول در فرم و محتوای ساخت برنامه دینی و مذهبی می‌رفت تا این‌که قسمت اول از سرگذشت و روایت ماجرای ثریا عبداللهی یا به تعبیری همان سرهنگ ثریای واقعی روی آنتن رفت.

مخاطب با کلاهخودی مواجه ‌شد که دست‌اندرکاران از سرگذشت آن را کلاهخود حضرت‌ابوالفضل(ع) می‌نامیدند. راوی مهمان زیر آن کلاهخود ناگفته‌هایش را از دوراهی‌های زندگی‌اش مطرح می‌کند و سپس در گوشه‌ای دیگر از این لوکیشن، چهره‌ای شناخته‌شده نظاره‌گر آن روایت‌هاست. شاید تا اینجای برنامه با برخی تاک‌شو‌ها مشترک باشد و چنین صحبت‌هایی رد و بدل شود اما ماجرا وقتی متفاوت می‌شود که نفر سوم با چهره‌ای شناخته‌شده‌تر به میان این واگویه‌ها و تصمیم‌ها می‌آید. نکته جالب برنامه صحبت‌های چهره برنامه درباره دوراهی‌هایی است که شاید افراد پیرامونی‌اش هم از آن خبر نداشته باشند. ناگفته‌هایی که در آن فضای روحانی و معنوی مطرح می‌کند یک تحول در فرم و محتوا را توأمان به رخ مخاطب می‌کشد. از سرگذشت، درس دیگری هم به برنامه‌سازان تلویزیونی می‌دهد: می‌توان با روایت افراد معمولی حرف‌های تأثیرگذار و بزرگی زد و نیازی به آوردن سلبریتی و چهره شناخته‌شده نیست تا بتوان مخاطب را پای تلویزیون نشاند. برنامه‌سازان در برنامه‌های مناسبتی از سلبریتی‌ها دعوت می‌کنند و در نهایت هدف اصلی برنامه به‌دلیل حواشی به قهقرا می‌رود اما شبکه نسیم و از سرگذشت دنبال این اتفاق نبوده و نیست. این هدف و حقیقت را می‌توان در بطن محتوا و فرم این برنامه تلویزیونی پیدا کرد.
در یک طرف ماجرای دیگر از سرگذشت، علی‌اکبر قلیچ نشسته که در وهله اول شنونده خوبی است. برنامه‌های این‌چنینی نیاز دارد مجری آرامش داشته باشد و در صحبت مهمان برنامه دخالت نکند. درواقع حرف‌های بجا و هدایتگرانه‌ای مطرح نماید. در برنامه‌ای که شهرام شکیبا و همسرش مهمان بودند این حقیقت به نمایش درآمد. قلیچ به‌عنوان مجری نمی‌خواهد خودش دیده شود و به سبک برخی مجریان عمل نمی‌کند، مثلا طوری حرف بزند که وایرال شود و دوربین بسته از او فیلمبرداری کند. او آمده تا هدایتگر دوراهی‌هایی باشد که برای مخاطب جذابیت دارند. این نکته بسیار مهمی است که اجرای برنامه در خدمت هدف برنامه‌سازی قرار بگیرد. درواقع کسی در از سرگذشت به‌دنبال بازی با کلمات نیست و سمت‌وسوی گفت‌وگو‌ها به سمت انسان‌گرایی و کمال‌گرایی می‌رود. درواقع از سرگذشت همان‌گونه که از نامش پیداست، قصه افرادی است که سرگذشت‌شان با نام حضرت‌سیدالشهدا(ع) دستخوش تغییر می‌شود.شاید اینجا بتوان این نکته را مطرح کرد که اگر برنامه‌ساز خصوصا در عرصه‌های دینی و مذهبی به ‌سمت خلاقیت، نوآوری و قصه‌پردازی درست برود، اتفاق خوب و تاثیرگذاری در این حوزه خواهد افتاد. از سرگذشت سراغ موضوع مهمی رفته و آن دوراهی‌هایی است که بار‌ها در طول تاریخ تکرار شده‌اند و انتخاب‌های‌شان بر این اساس تعیین شده است. همان اتفاقی که در واقعه عاشورا می‌توان به واقعیت آن پی برد، چه کسانی که مدعی همراهی با امام‌حسین(ع) بودند و سرانجام با یزید و یارانش همراه شدند.

منبع: خبرگزاری جام جم