میرشکاک در طول سی سال اخیر در زمینه‌های گوناگونی فعال بوده‌است؛ از سرودن شعر و نگارش نقدهای ادبی تا نوشته‌های طنز و مقالات سیاسی و مذهبی و عرفانی. همکاری و همراهی او با سید مرتضی آوینی قابل توجه است. او بیش از همه، متاثر از شاعرانی چون مهرداد اوستا، مهدی اخوان ثالث، منوچهر آتشی، محمدعلی معلم دامغانی و بیدل دهلوی بوده‌است. «ستیز با خویشتن و جهان»، «جای دندان پلنگ»،  «از زبان یک یاغی»، «فرامرز نامه» و  «زخم بی‌بهبود» از جمله آثار مکتوب میرشکاک است.